co - przyznam - obserwuję ze smutkiem.
Ogólnie za mało tu tworzenia, a dużo robienia podobnych projektów na zamówienie, powielania, trzymania się schematów.
Najważniejszą rzeczą dla mnie jest otwarcie głowy i od czasu do czasu, a może przede wszystkim
uwolnienie tego kreatywnego stwora, który siedzi sobie w środku. Nie może się nudzić,
bo jak się nudzi, to nie ma z niego kompletnie żadnego pożytku.
Tak oto, spontanicznie, nabazgrałam sobie okładkę kalendarza, pokrytego płótnem, a potem, równie spontanicznie,
pokolorowałam go tuszami, kredkami oraz preparatem, udającym wodę (koniecznie musiała się tam znaleźć kałuża).
Kalendarz powstał dla mnie, a dla siebie prace wykonuję szybko, czasem nieuważnie, nie przejmując się
liniami prostymi, równomiernym odbiciem stempla czy naniesieniem preparatu, kreatywnie po prostu,
tak, jak w danym momencie mam chęć. Liczy się spontaniczność i pozwalanie sobie na więcej.
No i właśnie kilka dni temu miałam chęć i wyszło tak:
Kiedyś naprawdę dużo rysowałam. Pastele, ołówki wszelkiej maści to był mój dzień powszedni.
Tak sobie myślę, że dla siebie samej porysuję częściej :)
Uściski serdeczne!
Pięknie i radośnie wyszła ta okładka :-)))Kolorowe baloniki niczym marzenia rozpuszczone na wietrze :-))) Trzymam kciuki za pomysł z powrotem do rysowania:-)))
OdpowiedzUsuńPiękna ta okładka! Ale powiem Ci, że ja też najbardziej lubię te prace, które są dla siebie. Zupełnie inaczej się je tworzy, bez takiej spinki wewnętrznej i zwyczajnie dużo częściej są ciekawsze bo niepowtarzalne, bo tworzone z wewnętrznej potrzeby. A nierównomiernie odbity stempel potrafi być dużo bardziej urokliwy niż ten idealnie odbity.
OdpowiedzUsuńA co do rysowania... dawno dawno temu ołówki były mi bardzo bliskie, a z różnych powodów przestały. Dlatego tym bardziej Ci kibicuję by udał się powrót do rysowania :)
Zgadzam się z Tobą w 100%. Niestety.
OdpowiedzUsuńAle dobrze, że są jeszcze takie osoby jak Ty, które nie zapomniały o co w tym wszystkim chodzi!
Okładka jest świetna, podoba mi się!
I czekam na więcej!
Oj zgadzam się z każdym napisanym przez Ciebie słowem!
OdpowiedzUsuńI czekam na kolejne równie spontaniczne projekty.
Pozdrawiam
Eva
Uroczy, przeuroczy obrazek! Poproszę o więcej :)
OdpowiedzUsuńRysunek świetny! Lubię tego Twojego kreatywnego stwora! Niech Cię często dręczy i się uwalnia :D :D :D Ja nie umiem i nie rysuję, ale czasem też mam taką potrzebę na bazgrołki ;)
OdpowiedzUsuńDzięki, dziewczyny! Nie jestem wybitnym rysownikiem i nie będę, ale sprawia mi to wielką przyjemność. I tak sobie myślę, że o taką właśnie przyjemność chodzi, o pokazanie sobie, że się próbuje i potrafi. Ja też uwielbiam te stwory na innych blogach i chętnie tam właśnie zaglądam :)
OdpowiedzUsuńMagdo jesteś jedną z najbardziej autentycznych kreatywnych osóbek :) w tym świecie! A to Twój blog, Ty tutaj rządzisz :) Czasem trzeba "uwolnić" - jestem za!
OdpowiedzUsuńFantastyczna ta spontaniczność... :)
OdpowiedzUsuńUwalniaj stwora! Uwalniaj stwora!
OdpowiedzUsuńCzekałam na wykończenie tego rysunku, bo widziałam szkic chyba na fb :)
Ja strasznie lubię rysunki dla samego siebie, bo są takie autentyczne i z potrzeby ducha. Sama rzadko rysuję, kiedyś to miałam piękne pamiętniki ;) Szkoda, że je spaliłam >< Teraz jak coś robię dla siebie, to rzadko pokazuję, bo to zbyt prywatne. Ale szalenie lubię podpatrywać u innych ich prywatne sprawki ;)